സമയം രാവിലെ പതിനൊന്ന് മണി, ഓട്ടപ്പടവ് മഹല്ലിലെ വരിസംഖ്യ സ്വരൂപിക്കുന്ന, അലവി ഉസ്താദ് എന്നെ സമീപിച്ചു കൊണ്ട് പറഞ്ഞു. "നിങ്ങൾ ഏതാനും മാസത്തെ വരിസംഖ്യ തരാനുണ്ടെന്ന്". ഞാൻ മഹല്ല് കമ്മറ്റിക്ക് കൊടുക്കുന്ന വരിസംഖ്യക്ക് പകരമായി കമ്മിറ്റി എനിക്ക് തരുന്ന രശീതിയിൽ സീൽ പതിക്കുന്നില്ലെന്ന പരാതി ഞാനുന്നയിച്ചിരുന്നു.സീൽ പതിച്ചു തരാൻ ആദ്യമവർ വിസമ്മതിച്ചിരുന്നെങ്കിലും , പിന്നീട് സീൽ പതിച്ചു തരാമെന്നവർ സമ്മതിക്കുകയും ചെയ്തപ്പോൾ, രണ്ട് ദിവസം കൊണ്ട് കുടിശ്ശിക തന്ന് തീർക്കാമെന്ന് ഞാൻ സമ്മതിക്കുകയും ചെയ്തു. തുടർന്ന് അലവി ഉസ്താദിനോട് ഞാൻ പറഞ്ഞു. "അലവി ഉസ്താദേ, എനിക്കിപ്പോൾ ജോലിയില്ല". മാസത്തിൽ ഇരുന്നൂറ് രൂപ വരിസംഖ്യയും, രണ്ട് മാസത്തിലൊരിക്കൽ ഉസ്താദ് മാരുടെ ഭക്ഷണത്തിന്റ പണം അഞ്ഞൂറ് രൂപയും തരണ്ടെ? ശരാശരി മാസത്തിൽ നാനൂറ്റി അൻപത് രൂപയല്ലേ ഞാൻ തരേണ്ടത്? തൊഴിൽ രഹിതനെന്ന നിലക്ക് ഭക്ഷണത്തിന്റെ പണമെനിക്ക് കമ്മറ്റി ഇളവ് ചെയ്ത് തരുമോ?". ഇത്രയും പറഞ്ഞപ്പോൾ അലവി ഉസ്താദെന്നോട് പറഞ്ഞു. "നിങ്ങൾ കമ്മിറ്റിക്കൊരു അപേക്ഷ കൊടുക്ക്.ഇളവ് ചെയ്ത് തരാൻ സാദ്ധ്യതയുണ്ട്". ഞാനങ്ങിനെ കമ്മറ്റിക്ക
അന്ന് വൈകുന്നേരമയാൾ പള്ളിയുടെ പൂമുഖത്തുള്ള പടവുകളൊന്നിലിരിക്കുന്നു. തറക്ക് കൂടുതലുയരമുള്ളതിനാൽ പള്ളിയിൽ കയറിയിറങ്ങാൻ കുളത്തിന്റെ പടവുകൾ പോലെ ഏതാനും പടവുകൾ പള്ളിയുടെ മുൻഭാഗത്തുണ്ടായിരുന്നു.അതിലൊന്നിലിരു ന്ന്കൊണ്ട് അതിന്റെ താഴെയുള്ള പടവിൽ കാൽവെച്ചിരിക്കുകയാണയാൾ. ഞാനയാളുടെ അടുത്ത് ചെന്ന് അയാളുമായി പരിചയപ്പെട്ടു. "ഇന്ന് സുബ്ഹിക്കാണ് നിങ്ങളെ ഞാനാദ്യമായി കാണുന്നത്, നിങ്ങളുടെ പേരെന്താണ്?" ഞാനയാളോട് ചോദിച്ചു. "എന്റെ പേര് മൊയ്തി. ഞാനീ മഹല്ലിൽ തന്നയാണ് താമസം.ഞാൻ സുബഹിക്ക് നിത്യവും വരാറുണ്ട്. ചരുവിൽ നിന്ന് നിസ്ക്കരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് നിങ്ങളെന്നെ കാണാറില്ല". അയാളെന്നോട് പറഞ്ഞു. എല്ലാ ദിവസവും അയാളെത്ര മണിക്കാണ് സുബ്ഹിക്ക് പള്ളിയിയിൽവരാറുള്ളതെന്ന് ഞാനയാളോട് ചോദിച്ചു. "നാല് മണിക്ക്." അയാൾ മറുപടി പറഞ്ഞു. അപ്പോൾ ഞാൻ സുബ്ഹി ബാങ്ക് വിളിക്കാനെഴുന്നേൽക്കുന്നതിന്റെ ഒരു മണിക്കൂർ മുമ്പയാൾ പള്ളിയിലെത്തും.അത് കൊണ്ടാണെനിക്കയാൾ പള്ളിയിൽ വരുമ്പോൾ ഇത്രയും നാൾ കാണാൻ കഴിയാതിരുന്നത്. "നിങ്ങൾ നാല് മണിക്ക് പള്ളിയിൽ വരണമെങ്കിൽ എത്ര മണിക്കാണെ ഴുന്നേഴുന്നേൽക്കുക?" ഞാ